Een grote opkomst in het westerpark. Of zeg maar gewoon: druk. Het was ook lastig om iets op het podium te zien, zelfs op de schermen. Maar na een paar uur speechen en muziek marcheerden de demonstranten van het Westerpark naar de Dam. Bij de Dam trad de politie op tegen een groep die probeerden een pand te kraken.
“Veel Afghanen in Nederland (en daarbuiten) voelen zich in de steek gelaten. Door de Nederlandse regering en andere Westerse overheden die de levens van Afghanen klaarblijkelijk minderwaardig achten. Doordat Afghanistan al meer dan 40 jaar in het nieuws verschijnt in oorlogsverband, lijken de meesten verdoofd geraakt voor dit onrecht. De aangrijpende beelden op het vliegveld van Kabul, waar Afghanen zich vastklampen aan de buitenkant van een vliegtuig om te kunnen vluchten, laten de wanhoop van de Afghanen zien en brengt de nalatigheid van de betrokken internationale partijen aan het licht.”
Het is voor een tweede jaar op een rij dat de Canal Pride niet doorgaat. Covid is nog steeds niet onder controle dus de grote evenementen moeten nog op zich laten wachten. Maar de Pride Walk ging dit jaar wel door. Een evenement met ruim tienduizend mensen is natuurlijk ook geen klein evenement. Voor sommigen een feestje, voor anderen een protest. Maar in alle speeches en uitingen is duidelijkheid: voor totale acceptatie en normalisering van de lhbti-gemeenschap is nog werk aan de winkel, ook in Amsterdam.